Rumunię tworzą trzy duże główne regiony: Mołdawia, Wołoszczyzna i Transylwania. Połączenie dwóch z nich w 1859 roku, księstwa Mołdawii i księstwa Wołoszczyzny, unią personalną pod berłem Aleksandra Jana I Cuzy dało początek Księstwu Rumunii, a następnie Królestwu Rumunii. Aleksander Cuza był rumuńskim bojarem, który wniósł duży osobisty wkład w powstanie rumuńskiego państwa. Został pierwszym władcą Rumunii jako Aleksander Jan I. Ale to nie on dał początek dynastii panującej.
Obalony, w wyniku spisku, Aleksander Jan I udał się na emigrację, a kolejnym księciem Rumunii został wybrany w 1866 Karol Hohenzollern-Sigmaringen, jako Karol I. Tak została zapoczątkowana współczesna dynastia rumuńska. Możemy postawić pytanie czy jest ona rzeczywiście rumuńska, skoro monarchowie mają rodowód niemiecki? Tym się właśnie odróżnia system monarchiczny od innych, że monarchia ma charakter państwowy, przeważnie pozbawiona jest elementów narodowych, w znaczeniu nacjonalistycznym, i ideologicznych.
Monarcha jest głową państwa i narodu w rozumieniu historycznym, a nie biologicznych. Monarchia to też system, którego monarcha jest częścią, dlatego też ważniejszym jest to, żeby monarcha gwarantował sprawne funkcjonowanie systemu, jego pochodzenie jest sprawą drugoplanową. Dlatego śmiało możemy udzielić odpowiedzi twierdzącej, na postawione wyżej pytanie.
Seria znaczków prezentuje czterech przedstawicieli dynastii z domu Hohenzollernów, ale istnieją też portrety pierwszego księcia Rumunii Aleksandra Jana I-ego, którego dla porządku też przedstawimy.
Aleksander Jan I Cuza. Panowanie: 1859 – 1866
Karol I. Panowanie: 1866 – 1914
Ferdynand I. Panowanie 1914 – 1927
Karol II. Panowanie: 1930 – 1940
Michał I. Panowanie: 1927 – 1930 oraz 1940 – 1947
