Jeden z komentatorów w telewizji brytyjskiej, określił uroczystości związane z pogrzebem królowej Elżbiety II jako największe wydarzenie państwowe i religijne w dziejach Anglii. Ponieważ pogląd ten wygłosił zawodowy historyk, należy więc podejść do takiego stwierdzenia poważnie. Ocenę wielkości wydarzenia pozostawmy Anglikom, jednak dla nas obserwatorów zewnętrznych skala tego, co mogliśmy zobaczyć daje wiele do myślenia. Obserwując przez kolejne trzy dni (od niedzieli 18 do wtorku 20 września) Anglię z perspektywy ulic Londynu i tamtejszej telewizji należało zauważyć doskonałą organizację. Życie miasta toczyło się normalnie, spokojnie, bez chaosu, pośpiechu czy zdenerwowania, chociaż całe centrum Londynu zostało zupełnie wyłączone, zwyczajnie zablokowane. Do miasta

Z okazji platynowego jubileuszu panowania Królowej Elżbiety II Pałac Buckingham wydał informację na temat Królowej, na którą składa się 70 faktów z Jej życiorysu i kroniki panowania. 1. 9 września 2015 r. Królowa została najdłużej panującym monarchą w historii Wielkiej Brytanii, przewyższając panowanie jej praprababki królowej Wiktorii. W przemówieniu wygłoszonym tego historycznego dnia podczas zaręczyn w Scottish Borders Jej Wysokość powiedziała: „Nieuchronnie długie życie może przejść przez wiele kamieni milowych – moje własne nie jest wyjątkiem – ale dziękuję wszystkim i wielu innym w kraju i za granicą za wasze wzruszające przesłania wielkiej życzliwości."  2. Jej Wysokość podróżuje częściej niż jakikolwiek brytyjski monarcha

Monarchia jako gwarant pokoju i wolności. Tekst: Piotr Marek. Dokonana po I Wojnie Światowej demokratyzacja Europy nie przyniosła trwałego pokoju. Wręcz przeciwnie, była przyczyną zaognienia sytuacji na Starym Kontynencie. Pozbycie się monarchii w Rosji i w Niemczech doprowadziło do powstania systemów totalitarnych. Przepychanki pomiędzy totalitarnymi i demokratycznymi republikami, finansowanymi przez kapitał amerykański, doprowadziły do wybuchu kolejnej, jeszcze tragiczniejszej II Wojny Światowej. Mimo tego anglosaskie elity polityczne dalej eksportują rewolucję demokratyczną na wschód. Niesie to za sobą tragiczne konsekwencje. Politycy amerykańscy (oraz zainspirowani nimi czerwoni lub pomarańczowi republikanie europejscy) nie chcą przyznać, że ich antymonarchistyczna obsesja niesie za sobą śmierć i zniszczenie. Taka

Państwo polskie formalnie przestało istnieć w wyniku III rozbioru Polskie w 1795 roku, kiedy to trzy sąsiedzkie kraje Imperium Habsburgów, Królestwo Prus i Imperium Rosyjskie uzgodniły zasady ostatecznego podziału Rzeczypospolitej. To państwo, które w 1025 roku w wyniku koronacji Bolesława Chrobrego dołączyło do grona królestw ówczesnej Europy jako Królestwo Polskie, istniało nieprzerwanie 770 lat. Jeśli przyjmiemy symboliczny początek w postaci Chrztu Polski w 966 roku to tę ciągłość państwowości przedłużymy do 829 lat. Te dziewięć wieków historii obfitowało w czasy trudne, a nawet tragiczne, jednak odnosiły się do istniejącego bytu politycznego – Królestwa Polskiego, jak na przykład porażki Mieszka II i