W ostatnią niedzielę, 12 listopada, miał miejsce III Europejski Kongres Monarchistyczny w Wiedniu, którego organizatorem była organizacja monarchistów austriackich Schwarz-Gelbe Allianz. Z wielkim trudem Europa podnosi się z marazmu wywołanego pandemicznymi ograniczeniami. Frekwencja dopisała, chociaż delegacja zagranicznych zwolenników monarchii była mniej liczna jak zwykle. Przybyli przedstawiciele z Polski, Węgier, Słowacji, Niemiec i Rumunii.
Wykłady oraz dyskusja, toczyły się wokół bieżących zagadnień politycznych Austrii i Europy, ale czy możemy jednoznacznie ocenić, jaki charakter, wewnętrzny czy międzynarodowy, ma wypowiedź jeśli ona dotyczy spraw migracji, przemian kulturowych i religijnych? Sporo miejsca poświęcono prawom człowieka, w tym prawom etnicznych Europejczyków, czy ludzi normalnych – przynajmniej takich, za jakich byli kiedyś uważani.
W rozmowach kuluarowych wspominałem mój pierwszy pobyt w Wiedniu z lat siedemdziesiątych, kiedy czekając na pociąg do Polski przesiedziałem pół nocy na ławce w małym parku (skwerze) w pobliżu dworca kolejowego, napawając się klimatem wolności, a przede wszystkim porządku, przed powrotem do komunistycznej rzeczywistości. Mój rozmówca stwierdził, że on teraz w tych okolicach, w nocy, bałby się wysiąść z samochodu. Znak obecnych czasów i kierunku, w którym zmierza dzisiejsza Austria i Europa.
Nie zabrakło na Kongresie wątków polskich, głównie związanych z wynikami ostatnich wyborów parlamentarnych. Polska jest postrzegana w tej części Europy jako istotny czynnik bezpieczeństwa i równowagi, ale również gwaranta europejskiej tożsamości. To nie w tych kręgach politycznych stara się zatrzeć pamięć o Wiktorii Wiedeńskiej, wręcz przeciwnie, dlatego zmianę politycznego kursu w naszym kraju uznano jednoznacznie za zły znak dla Europy i bardzo zły dla Węgier.
Zgłoszony przez Konfederację Spiską projekt Rezolucji III Europejskiego Kongresu Monarchistycznego został przyjęty przez aklamację, bez propozycji zmian. Rezolucja jest dobrą „relacją” merytorycznej strony kongresowej debaty. W chwili obecnej istnieje jej wersja polska i niemiecka, ale powstaną również inne wersje językowe, tak aby mogła dotrzeć ona do środowisk monarchicznych w różnych zakątkach Europy.
Jan Lech Skowera
Rezolucja Europejskiego Kongresu Monarchistycznego
Siły polityczne, które doprowadziły do likwidacji monarchizmu w wielu krajach naszego kontynentu nie przestają być aktywne w swoim dziele na rzecz destrukcji historycznego porządku ustrojowego w Europie.
Monarchia i jej znane domy dynastyczne, wraz z chrześcijaństwem formowała przez stulecia porządek ustrojowo-prawny, kulturę polityczną, religijną i świecką, stała się jednym z dwóch filarów zachodniej cywilizacji.
W obliczu zagrożeń, jakie niosą Europie przemiany społeczno-kulturowe będące owocem działań sił politycznych nastawionych na destrukcję europejskiej tożsamości, apelujemy do środowisk monarchistycznych i osób indywidualnych, którym jest droga cywilizacja chrześcijańska, o podjęcie wspólnych działań na rzecz jej ratowania. To, czym stała się Europa jest dorobkiem dziesiątków pokoleń Europejczyków począwszy od czasów starożytnego Rzymu. Dziełu temu współczesnych ideowych kształtów nadała arystokratyczna dynastia Karolingów, które zachowały ważność aż do XX w.
Przez z górą tysiąc lat kolejne europejskie dynastie wzbogacały i utrwalały gospodarczy oraz kulturowy dorobek swoich narodów podnosząc nasz kontynent na wyżyny cywilizacyjnego rozwoju i materialnego dobrobytu.
Minęło już sto lat od przełomowego momentu w dziejach europejskiej monarchii, kiedy to wyrokiem I wojny światowej został prawie doszczętnie zburzony porządek polityczno-społeczny starej Europy. Nowy porządek został posadowiony na fundamentach rewolucji, anarchii, politycznej nienawiści, rasizmu, nietolerancji i obozów śmierci, jako „jedynie słuszny i niepodważalny”, w którym nie ma miejsca dla moralności, autorytetu, godności i honoru kojarzonego nierozłącznie z monarchią.
Monarchia jest naszym dziedzictwem jest dobrem naszej europejskiej kultury i cywilizacji. Jest niezbywalnym prawem każdego narodu i pojedynczego obywatela. Zjednoczmy się więc w swoim działaniu by bronić naszego kulturowego dziedzictwa. Niezależnie od tego jakich państw to dotyczy, czy tych, gdzie siłom destrukcji udało się zniszczyć porządek monarchiczny, czy tych, gdzie monarchia jeszcze istnieje, ale byt jej jest poważnie zagrożony.
Środowiskowe rozproszenie, bierność i obojętność, wynikająca z braku ideowej solidarności, pozwala ideologicznym wrogom szerzyć fałszywy obraz monarchizmu, jako ustroju anachronicznego, niedemokratycznego, nieodpowiadającego wyzwaniom współczesności. Jest on absolutnym przeciwieństwem zasad głęboko zakotwiczonych w konstytucyjnej monarchii.
Wiedeń, dnia 12. listopada 2023
