Theo Aronson, „Zwaśnieni monarchowie”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2014, Wydanie drugie, uzupełnione.
I wojna światowa dopełniła tego, czego nie udało się dokonać siłom postępu w okresie Rewolucji francuskiej, obaliła porządek monarchiczny w Europie. Książka Aronsona pokazuje nam ostanie lata tego porządku i okres wojny, którego bohaterami jest dwunastu monarchów. Dla niektórych z nich to nie tylko zmierzch panowania, ale koniec historycznej ciągłości i kilkusetletniej tradycji.
Jest to kolejna pozycja z serii lektur obowiązkowych dla monarchisty. Doskonale koresponduje z książką niżej polecaną „Królewskie rody Europy”, dla której „Zwaśnieni monarchowie” mogliby być tomem pierwszym, ukazującym świat monarchii na przełomie wieków.
Lektura tych obu książek ukazuje nam, jak zmieniła się świadomość europejskiego społeczeństwa. W jakim obszarze polityczno-społecznej akceptacji mogą poruszać się współcześni monarchiści. Wielu z nas formułuje pod adresem monarchii postulaty, których realności i społecznego przyzwolenia nie jesteśmy pewni. Monarchizm, tak jak każda inna idea musi uwzględniać odczucia społeczne, niezależnie od tego czy uznamy je za właściwe, czy nie. Ówcześni monarchowie, wdając się w tę wielką europejską „awanturę” nie byli świadomi przeobrażeń społecznych jakie wywoła. A zostały one wykorzystane, żeby tych najbardziej znaczących dla systemu pozbawić władzy.
Jak potoczyły się losy 12 głównych bohaterów, dowiemy się z lektury tej książki.